België | Fietstocht langs oude industrie
Maastricht - Charleroi
Langs de rivier de Sambre
Maastricht, of eigenlijk het dorpje Eijsden, was de startpunt van een tweedaagse fietstocht richting Charleroi: Een oude industriestad in Wallonië en gevuld met oude meuk. Heerlijk! Tijdens de tocht fiets je over een heerlijk vlak fietspad langs de Maas en later de Sambre. Een tocht door een veranderend landschap met landhuizen, industriegebieden en een kerncentrale. Je zal het misschien niet geloven maar een top tocht voor een lang weekend! In de blog een impressie van het industriële landschap langs het kanaal.
Dag 1: Eijsden - Tihange
Het zijn twee volle dagen die je op de fiets zit. Wij hebben het op een stadsfiets gefietst en dat ging perfect. Je rijdt namelijk langs een rivier en die hebben, zoals je bij aardrijkskunde hebt geleerd, in de benedenloop weinig verhang. Wel fiets je veel bochten, want de rivier meandert veel in de benedenloop; wat je wist, want dat heb je ook bij aardrijkskunde geleerd. Grofweg is de tocht in twee delen gedeeld. Dag 1 fiets je van Eijsden richting Tihange. Daar slaap je in een chateau dat naast de beruchte kerncentrale staat. Dit is de kerncentrale waar Nederland bang voor is. Gaat deze kapot, dan stroomt er met een dag kernafval door Maastricht en een weekje later door de Maasstad. Onderweg zie je op veel huizen dan ook allerlei affiches tegen kernenergie aangeplakt. Maar, maak je daar geen zorgen om. Het hotel is prima en in de regio kan je, zoals in heel Wallonië, goed eten voor weinig. Dat heb je nodig want na dag 1 heb je er zo’n 50 km op zitten.
Kerncentrale bij Tihange
Dag 2: Tihange - Charleroi
Dag 2 is de langste dag. Dat klinkt dramatisch, maar je fietst dan zo’n 65 km. Hoe verder je fietst, hoe meer oude meuk je tegenkomt. Het doel van de tweede dag is namelijk Charleroi. Hoofdstad van oude industriële meuk! Echter, het landschap verrast. Je duikt Wallonië verder in en de kleine dorpjes, bossages en akkerland wisselen elkaar af. Namen is de logische plek voor lunch. Bekend om het citadel wat boven de stad uittorent, is het voor de hongerige fietser vooral een plek waar honderden restaurants op elkaar gepakt zitten. Na Namen kom je namelijk geen echte stad meer tegen.
Mijn fiets, Gustav, voor de ingang van een bunker.
Industrie
Misschien is het een afwijking van fotografen. Oude meuk, zij het industrie of gebruiksobjecten, zijn ongelooflijk gaaf om te fotograferen. Misschien is het, het thema van vergankelijkheid wat het interessant maakt of de details. In elk geval ken ik geen fotograaf die het maar niks vindt. Charleroi staat in elk geval vol met oude meuk. Sinds de industriële revolutie was het een industrieel powerhouse. Het produceerde kool en staal voor Europa. Dat hield echter op rond de jaren 70 en de sinds die tijd is de tijd stil komen te staan. Al die oude industrie wacht al 50 jaar om gefotografeerd te worden.
Vertrekkende vogels
Gat in het dak.
Grondstoffen transport
Zoals je kan zien is er genoeg om van te genieten op weg naar Charleroi. Wat je dan nog niet weet, is dat het alleen maar beter wordt! verlaten energiecentrales, rangeerterreinen en kolenmijn! Dat en meer in de volgende blog.
