Namibië | Een verlaten stad in de woestijn
Kolmanskop
Bizar, één van de redenen waarom ik naar Namibië wilde gaan was om Kolmanskop te bezoeken. Tot mijn verassing kwam ik tot de conclusie dat ik daar nooit een fotoserie van heb geplaatst op de website. uitgezonderd van de beelden die in de Antropoceen serie zijn opgenomen. Vandaar dat ik deze blog volledig wijd aan Kolmanskop; Een verlaten stad middenin de Namib woestijn.
Verlaten gebouwen in de woestijn
Stukje geschiedenis
Dit verlaten stadje was ooit een welvarende buitenpost van het Duitse rijk. Operazangers werden ingevaren vanuit Duitsland, er was elektriciteit, koelkasten en een bowlingbaan. Het stadje werd opgericht nadat spoorwerkers diamanten hadden gevonden. Wat blijkt, de diamanten lagen letterlijk voor het oprapen! De geologische verklaring, is dat er waarschijnlijk een rivier daar gestroomd heeft die diamanten stroomopwaarts meenam en ze vervolgens ter plaatse van Kolmanskop heeft afgezet. Wat een gelukje. Zoals je al doet vermoeden is het leven in een woestijn niet perse heel makkelijk. Toch waren er bijzonder veel voorzieningen. Het drinkwater werd vanuit Kaapstad per schip aangevoerd tot de kust, om vervolgens de laatste kilometers met paard en wagen te worden vervoerd. Ook was er elektriciteit! Daardoor kon men ijs maken. Dat ijs werd elke dag vers bezorgd voor gebruik in de koelkast. Dit gold allemaal voor kolonialen machthebbers van de stad, de dokter, ingenieur, schoolrector of directeur. De mijnwerkers zelf waren verderop in de woestijn gehuisvest en moesten stellen met veel zwaardere omstandigheden. Dwangarbeid van de lokale bevolking was een goedkope manier om aan arbeidskrachten te komen. Je moet niet vergeten dat dit zich begin 20ste eeuw afspeelde en de koloniale machthebber met een ijzeren vuist regeerde.
De huisvesting van de mijnwerkers.
Het verval
Het verval startte toen zuidelijker grotere diamanten gevonden werden. Binnen enkele jaren verhuisde de gehele bevolking van Kolmanskop naar de nieuwe mijn. In de jaren 50, nog geen 40 jaar na het stichten van de stad, was het alweer verlaten. De stad werd al snel overgenomen door de woestijn. Toegang was verboden omdat het nog steeds onderdeel was van een mijnconcessie. Tot rond de eeuwwisseling een bedrijfje toegang wist te verkrijgen tot het stadje. Nu kan je toegangskaartjes kopen in het stadje Luderitz, vanwaar vroeger het water werd aangevoerd. Voor de fotograaf kan ik de ‘photo-permit’ aanraden. Het kost wel wat extra, maar dat is de enige manier om voor zonsopkomst het gebied al in te mogen trekken.
Gebouwen
De gebouwen staan redelijk geconcentreerd rondom het stadhuis, waar ook de bowling baan te vinden is. De gebouwen van het hogere management, staan wat apart. Dit zijn de gebouwen die het beste bewaard zijn gebleven. De deuren en ramen zitten er nog in en het zand is er niet opgehoopt. Dat is wel te zeggen voor de gebouwen die wat verderop staan. Het zand reikt hier al tot het plafond.
Een badkuip op de zandduin
De woning van Boekhouder
De zen tuin van de uitvoerder
Decoraties
Kolmanskop was een welvarende stad. Er was geld voor handen. De muren werden voorzien van de mooiste motieven en verf. Op sommige plekken laat de verf los. Andere plaatsen zien eruit alsof men er gisteren vertrokken is. Veel muren worden tegenwoordig wit geschilderd. De bewoners van Kolmanskop niet. Zij hielden wel van een knallend kleurtje.
Alsof het gisteren verlaten is
Entree van de huisarts
De natuur wint altijd
Tijdens de bewoning van de stad waren er mensen die de hele dag maar één taak hadden: vegen! De spoorlijn moest geveegd worden net als de straten. Als je in een woestijn woont, ga je namelijk overal zand terug vinden. Dat gebeurd al op het Zandvoortse strand, en die hoeveelheid zand is niks vergeleken met de Namib woestijn! Doordat Kolmanskop zo’n 10 km van zee ligt was het aanvoeren van goederen relatief makkelijk. Alleen het waait ook enorm langs zee. De gebouwen zijn daarom sinds de jaren 50 behoorlijk volgestroomd met zand. Zodra een raam kapot gaat vindt het zand een weg naar binnen. Al lijkt het soms net alsof het zand ook uit de kraan kan stromen.
Kleurrijk motief
Een zen tuin in huis
Zand als water
Tot slot
Als je tot hier bent gekomen in de blog moet je toch een echte volhouder zijn. De meeste mensen die ik ken houden het niet vol om zo lang met foto’s bezig te zijn. Het is een echte reis om in Kolmanskop te komen, maar zeker de moeite waard. In de volgende blogs zie je waarom. Een tipje van de sluier? Flamingo’s!
