IJSLAND | IJzig landschap
IJssculpturen
De naam IJsland zou je al doen vermoeden dat het er soms koud kan zijn of dat er een hoop ijs te vinden is. Beide is uiteraard waar, zoals ik mijn leerlingen tot in den treure vertel. Voor de volledigheid, dat heeft te maken met de breedteligging en de hoeveelheid neerslag die er valt. Dat laatste is overigens als gevolg van de warme zeestroom, windrichting en reliëf. Ik stop nu met mijn aardrijkskunde les. Wellicht een leuke spin-off voor de toekomst….
In elk geval is er een speciale plek in IJsland waar het ijs van IJsland op je af komt: Het Jokulsarlon, of in het Nederlands de 'gletsjer lagune’. Het ijs van Europa’s grootste gletsjer breekt af in deze lagune en stroomt door de eb en vloed beweging richting zee, alwaar het door diezelfde eb en vloed beweging weer op het strand gelegd wordt. De plek is de laatste jaren uitgegroeid tot een echte hotspot voor toeristen, tenzij je er om 11 uur ‘s avonds bent. Dan is er niemand en is het verlaten en is er geweldig licht. Mits het weer meewerkt.
Panorama van een nevellig ijsmeer.
Helaas werkte het weer niet mee. We zijn 3 dagen in de omgeving geweest en het weer verschilde tussen laaghangende bewolking, mist, bewolking of een uurtje nevelig zonnetje. Het licht was dus erg ‘plat’, wat ook zo z’n charme heeft. Details in het ijs zijn daardoor beter zichtbaar maar wat extra licht is ook wel fijn voor wat extra dimensie in de foto’s. Gelukkig zijn er een paar momentjes geweest waarop de zon heel lichtjes door de wolken kwam. Net genoeg om dat kleine beetje extra dimensie te geven zonder dat daarbij de sfeer verloren ging. In de blog deze ijslandschappen die ik gedurende 3 dagen op de sensor en film heb vast weten te leggen.
Verschillende soorten ijs
Vogels op ijsbergen
Detail van de lijnen in het ijs
Gelaagdheid
Panorama van de ijsbergen
Het fotograferen van ijsbergen is super zen. Ik vergeet er de tijd volledig. Je bent aan het kijken, wachten, onderzoeken, uitvogelen en om je heen aan het kijken. Helemaal in de flow. Hoe langer ik naast het water zat, hoe meer foto’s en composities ik zag. Eén van de doelen van het analoog fotograferen is om mijzelf bewuster te maken van het aantal foto’s dat je neemt. Dat is dit jaar best goed gelukt. Desondanks krijg je door experimenteren een groot aantal foto’s waar je doorheen moet.
Juist bij zo’n bijzondere plek als Jokulsarlon. Op de achtergrond ben ik daar nog steeds bezig om door de foto’s heen te gaan en kleine dingen te wijzigen zoals kleur en contrast. Dat gaat makkelijker hoe langer de foto geleden is omdat je wat afstand krijgt tot de foto en minder ‘sentimenteel’ naar de foto kijkt. Beslissingen nemen gaat dan een stuk beter.
Jokulsarlon op Povia 100f, genomen op de Mamiya 645 pro
Wil je op de hoogte blijven van de fotografie? Volg mij dan op Instagram! Geregeld zie je daar nieuwtjes en updates van fotowandelingen en soms zelfs scans van mijn project met analoge fotografie. Vind je de blog leuk? Deel het dan!
